Τετριμμένοι διάλογοι

Τον είδα αρχικά πλαγιομετωπικά κι έπειτα καθώς η τροχιά του άλλαξε άρχισα να τον βλέπω πλαγιοπίσθια.
Περπατούσε με τα πόδια ανοιχτά,"πω ρε πούστη μου,πήξαμε στους λεβεντομαλάκες",σκέφτηκα και δεν κρατήθηκα,του φώναξα "Καλά,ρε φίλε,πόοοσο βαριά ειναι τ'αρχίδια σου;;;"
Γύρισε,έκανε δυο βήματα προς το μέρος μου, απολογητικά είπε:"άσε,κοπελιά,έχω πρόβλημα,τι να σου λέω!" και λακωνικός λάτρης του ρητού "μια εικόνα,χίλιες λέξεις" καθώς φαίνεται πως ήταν,με μια επιδέξια κίνηση τράβηξε προς τα κατω σορτσάκι και σώβρακο.
Ατένισα και
"Τι να πω,ρε φίλε,έχεις δίκιο...Συγνώμη. Παρεξήγησα...",μουρμούρισα.
"Δεν τρέχει τίποτα,συμβαίνουν αυτά" απάντησε γενναιόψυχα καλύπτοντας και πάλι τους ογκωδέστατους-ειν'η αλήθεια-όρχεις του.
Έπειτα,συνέχισε καθένας σιωπηλά το δρόμο του.