Φίλοι,φυλές,φιλιά

Να έρχεστε
όταν γεράσουμε
πίσω απ'τα επίκαιρα
Στις εφημερίδες τα νέα μας
θα'χουν προ πολλού κιτρινίσει
κάποιοι θα απουσιάζουν
επ'αόριστον
μα όσο έρχεστε
-να έρχεστε-
θα είμαστε
συντάκτες του τώρα.

Beyond the point of no return

Δεν έχω πού να πάω.
Θα ξημερώσει Δευτέρα αύριο.
Ακούω τις φωνές που μου ζητούν να ξεχάσω.
Βαρέθηκα να προσπαθώ να ξεχάσω.
Ξεχάστηκα και δεν είμαι.
(μια φωνή ψιθύριζε "θυμήσου"κάποτε-πόσο παράξενο...)

Η Βάσω πήρε τηλέφωνο.Η Βάσω που όλα σκατά της πάνε κι όλο παλεύει.
Δεν είναι σαν εμένα λουλού.
Θέλω να πω στην αδερφή μου να έρθει σπίτι,αλλά ντρέπομαι γιατί το σπίτι είναι μπουρδέλο.
Όπως εγώ.Και δεν μπορώ να κάνω τίποτα.
Θα πιω τις μπύρες μου.Και θα καπνίσω.
Θα πάρω,δηλαδή,την καθημερινή μου αγωγή.
Ξανάβαλα το πλυντήριο να πλένει τα ρούχα που βαρέθηκα ν'απλώσω τόσες ώρες.
Τέλειωσε τώρα.Κι αν δεν τ'απλώσω αύριο,θα το ξαναβάλω να τα ξαναπλύνει.
Όσες φορές χρειαστεί.
Κάθε μπύρα τελειώνει πιο γρήγορα απ' αυτήν που προηγήθηκε.
Αυτός είναι ο νόμος.

Κι αυτό θα γίνει επίσης όσες φορές χρειαστεί.

battlefield thoughts

Άμα με σπρώχνουν,δε σπρώχνω. Μπορεί λίγο να οπισθοχωρήσω. Ελάχιστα. Αλλά δε σπρώχνω.
Συνήθως μουλαρώνω επι τόπου. Και δείχνω πως δεν προκειται να υποχωρήσω.
Αλλά ίσως πρέπει να σπρώξεις,όταν σε σπρώχνουν. Ακαριαία.
Αλλιώς το όριο της μάχης είναι το όριο του σώματός σου. Και το πεδίο της διεκδίκησης ο εντελώς ζωτικός σου χώρος.