Ειμαι η αδερφή της φουκαριάρας της μάνας σου.
Πες την Μπρουμχίλντα,πες την Φραου Χέλγκα,πάντως δε θα'χεις καλά ξεμπερδέματα με δαύτην,στο λέω απο τώρα και να με θυμηθείς!
Εκτός απο τα ψυχαναγκαστικά της,να ξέρεις,έχει ήδη οιδιπόδειο μαζί σου και σου σκάει φιλάκια στα χειλάκια και το μόνο που σκέφτεται είναι η μελλοντική ερωτική σου ζωή και ποιο κοριτσάκι θα φιλήσεις για πρώτη φορά και ειναι έτοιμη να ξεμαλλιάσει όποια σε πληγώσει και κάτι τέτοια.
Είναι βέβαιο πως θ'αναρωτιέσαι κάποια στιγμή στη ζωή σου απο που ξεκίνησαν όλα και τι έκανε λάθος "αυτή",να ξέρεις,άμα ζω,θα σου τα ρουφιανέψω όλα,χαρτί και καλαμάρι.Είναι βέβαιο πως "αυτή" θα φταίει για όλα σε κάθε πρίπτωση,αλλά εγώ θα σου δίνω και στοιχεία!
Πάντως,επειδή το πιθανότερο ειναι να'μαι μια αμνήμων κωλόγρια τότε,
καλού-κακού ας σου γράψω κι εδώ μια περίληψη για να μην ξεχνιόμαστε.
Η μαμά σου τά'παιξε τις πρώτες μέρες εντελως η καημένη.
Τη βάρεσαν κι οι ορμόνες κατακουτελα κι αν κανεις σκότωνε κανα μυγάκι μπροστά της,θα'χυνε ποταμούς δακρύων για το μάταιο της υπαρξης κι όλες τις γενοκτονίες του πλανήτη...
Καημένη μαμά...
Άκου,Τσιτσίκο,να σου πω την πάσα αλήθεια κι εγώ όταν γεννήθηκες έπαθα μεγάλη πλάκα.Δεν το περίμενα έτσι. Δεν το περίμενα,αλήθεια.
Σε σκεφτόμουν συνεχώς ενώ δουλευα και μου'ρχόταν να κλαίω και να γελάω εναλλάξ-μια τρελή συγκίνηση ξεχείλιζε κι ήθελε να βγει απ'τα αυτιά,σκεφτόμουν τι θα κάνουμε μαζί όταν μεγαλώσεις λίγο,αν θα με συμπαθείς,αν θα μ'αντιπαθείς-το δέχτηκα κι αυτό ως ενδεχόμενο,τι να κάνουμε;Ακόμη και να σου δίνω το σπίτι μου αν θες να γαμήσεις και κατι τέτοια σκέφτηκα. Σκεφτόμουν ότι ακόμη κι αν μου πεις πως είσαι κατσικολάγνος κοτοφιλόφυλος θα δείξω κατανοηση κι αποδοχή...
Ακόμη,Τσιτσίκο μου,την ώρα που τραβούσα φωτογραφίες,σκέφτηκα πως θα μας βλέπεις κάποτε στις φωτογραφίες που τώρα-τώρα δα βγάζω και θα σκέφτεσαι: "τι νέοι που ήταν τότε..." και "τι παλιές αυτές οι φωτογραφίες..."
Και μετά σκέφτηκα πως θα είμαστε όλοι παλιοί.Πως ειμαστε ήδη παλιοί.
Μετά,Τσιτσίκο μου,σκέφτηκα πως επι των ημερών σου η δική μου μαμά κι ο δικός μου μπαμπάς θα πεθάνουν.Ο παππούς και η γιαγιά δηλαδή.
Και ήταν μια σκέψη αβάσταχτη για μένα τη χοντρο-θεία σου...
Δεν είμαι και χοντρή με βούλα ακόμη,αλλά απο τότε που έκοψα το κάπνισμα τα'βαλα τα κιλάκια μου,Τσιτσίκο,ίσα-ίσα για να περάσω στην αθανασία φωτογραφημένη μαζί σου με κοιλίτσα και παχάκια στη μεσούλα κι ελαφρώς προγουλεμένη...
Τσιτσίκο,λοιπον,έχω μια περιέργεια τώρα πάλι,τώρα που υπάρχεις εσύ,που την είχα χάσει εγώ για μένα,αν με εννοείς...
Μια περιέργεια,"τι θα γίνει άραγε;;;"
Πολλά πράγματα μου φαίνονται πάλι πιθανά,Τσιτσίκο...
Δυνατά. Όχι μόνο για σένα,αλλά και για μένα ακόμη.
Κουλό,ε;
