Οι εμμονές των ηρώων του με τις καμπές του παρελθόντος που πάντα παρέρχεται οριστικά,αφήνουν στο παρόν μια επίγευση πίκρας των κάποτε ματαιωμένων δυνατοτήτων,όλων αυτών που ο παρελθών χρόνος καταντάει αδύνατα μέχρι που κι οι αναβιώσεις των αναμνήσεων ξεθωριάζουν κι αυτές.
Η στροφή στο πραγματικό τώρα που στερείται την έμπνευση του "τώρα"της εφηβείας ή της πρώτης νιότης. Η ενηλικίωση.
Οι ήρωες του Μουρακάμι ξεκινουν τη ζωή τους όπως όλοι μας με μια παράξενη μυστικιστικά σημαδεμένη εφηβεία που ανοίγει τις πύλες μιας πίστης και της προσμονής για μύηση στη ζωή,σαν αυτή να'ταν ένα πάντα συναρπαστικό κι εναλλασσόμενο τοπίο γεμάτο αισθήσεις κι ηδονές,γεμάτο συναισθήματα κι ιδιωτικούς ανθρώπινους κόσμους συγκλονιστικούς που πρέπει να ξεκλειδώσεις,ένα σωρό υποσχέσεις για κόσμους που αλλάζεις κι αλλάζουν με τη σειρά τους το δικό σου.
Η ζωή σαν ηλεκτρισμένη αλληλουχία συναντήσεων,αλλαγών κι εξέλιξης.Μέχρι τη μέρα που όλα αυτά φαντάζουν πλέον αρετές ενός άλλου κόσμου,ή ελπίδες ενός άλλου ανθρώπου που δεν υποψιαστηκε πως όλα μα όλα οδηγουν στο ίδιο τέλος στο ίδιο σημείο,στο ίδιο τέλμα του ίδιου εαυτού.
Υπάρχει βέβαια πάντα κάποιος άλλος που έχει ζήσει αλλιώς.
Που έχει αποτελέσει έμπνευση και μυστήριο.
Που έχει εξαφανιστεί και δεν μαθαίνουμε ποτέ τι απέγινε.
Ή που απαρνήθηκε τη ζωή,χωρίς κανείς να καταλαβαίνει ακριβώς γιατί.
Κάποιος που έχει απαρνηθεί τα πραγματικά όρια και τους πραγματικους περιορισμούς μιας πραγματικής ζωής.
Αλλά αυτός δεν είναι ο αφηγητής.
Αυτός δεν είμαστε εμείς...