Πάνω που εχεις αποφασίσει,λοιπον, ότι δε θα σκέφτεσαι πλέον το γηρας κι ότι περάσαν τα χρόνια και δεν κατατάσσεσαι πια στους "νέους" με τυπικά κριτήρια,αλλά ποιος χέζεται για τα τυπικά κριτηρια αφου εσύ δεν εισαι έτσι, ιτς οκέι,ιτς οκέι,ιτς οκέι(χαλάρωσε!ιτς οκέέέι!!) κι έχεις ψιλοπειστεί(λέγε-λέγε κάτι θα μείνει),έχεις να πας σε γάμο.
Κι εκεί το οικοδόμημα καταρρέει,γιατί βλέπεις όλους τους πρώην μαλλιάδες με κοστούμι και κοντό μαλλί(κατα τόπους ανύπαρκτο),με συζύγους με τα καλά τους και με παιδιά(άλλα παρόντα,άλλα σπίτι με τον παππου και τη γιαγιά-αιωρειται η παρουσία τους παντως,μυρίζει ο αέρας τετελεσμένη τεκνοποιηση)και συνειδητοποιείς πως ανήκεις κι εσύ σ'αυτην την κατηγορία(κι ας μην έχεις παιδιά και σύζυγο με κοστούμι).Είσαι μεσήλικας(κι ας μην πάχυνες απο την εφηβεία σου).Είσαι μεσήλικας(κι ας μην έχεις παιδιά).Εισαι μεσήλικας!Τερμα!
Δεν πειράζει,σκέφτεσαι,είμαι μεσήλικ-ας/η,οκέει,ιτς οκέι,ιτς οκέι,ιτς οκέει!
Όμως,όμως,όμως τι θλίψη που σου προκαλούν μερικοί. Τι θλίψη η κυριοσύνη στα πρόσωπα των καταξιωμένων συζύγων...Τι θλίψη εκείνες οι προσχηματικές υπάρξεις, τοποτηρητές του "comme il faut",με την συντεταγμένη ευπρέπεια, χωρίς καμιά προσωπική ακτινοβολία,άψυχες με μια αδιόρατη δυσαρέσκεια. Τι θλίψη εκείνοι που εφαρμόζουν ακόμη όσα τους έμαθαν οι καλοι τους γονείς,χωρίς καμιά έκλαμψη αμφισβήτησης ποτέ,ούτε ένα δεύτερο,στιγμή,τίποτα,μόνο ζουν μέσα στα υποκοριστικά,με τη δουλίτσα τους,με την οικογενειούλα τους,με το σπιτάκι τους,που θα βάλουν κανένα μέσο,αλλά κοιτάν βασικά τη δουλίτσα τους και λιγάκι θα σε κλέψουν,λιγάκι θα κάνουν δημόσιες σχεσούλες για προχωρήσει η δουλίτσα πάντα κι αν βγει καμιά επιδοτησούλα δεν το πολυσυζητάν-μην το πάρουν πρέφα κι άλλοι και μειωθουν οι πιθανότητες,ξέρεις τωρα,αυτοί που αναπαράγουν σκανδαλισμένοι μικροκοτσομπολιά της κακιάς αδερφίστικης ώρας,με τις γραβατούλες τους κι ένα ελαφρύ καμπούριασμα επιγόνου Αρτέμη Μάτσα οι-γερμανοι-ειναι-φίλοι-μας...
Θέ μου,τι θλίψη!
Τα παιδιά που πέφτουν στα χέρια τους χρονικά ενός προαναγγελθέντος θανάτου.
Τι θλίψη!
Ξέρω τα λόγια τους,αν παρεκλινει ποτέ κανένα άτυχο φυντάνι απ'την ευθεία οδό.Το έχουν έτοιμο ήδη το ανερυθρίαστο ψέμα:
"Εγώ για σένα τα έκανα όλα!",αντί να πουν: "Εγώ ό,τι μου είπε η μάνα μου έκανα! Σειρά σου τώρα."
Έτσι είναι. Οι κορούλες θα μεγαλώσουν με την αντίληψη ότι η ηθική έχει να κάνει με το μήκος της φούστας τους κι η εξυπνάδα έχει να κάνει με την ικανότητα να χειραγωγούν το μελλοντικό τους σύζυγο,οι γιοι με την αντίληψη πως άντρες ειναι,έχουν παντα το ακαταλόγιστο και θα κάνουν τις κουτσουκέλες τους,αλλά θα γυρναν πάντα σπίτι στη γυναίκα τους που θα'χουν διαλέξει με βάση το ηθικό μήκος φούστας.
Έτσι είναι.
Κι έτσι θα συνεχίσει να ειναι.
Τι θλίψη...
