Je me souviens tres bien

Προ Μεσημβρίας

Ανήκει σ΄ένα άλλο είδος,Άννα,αυτή

δεν τη βλέπω στον ύπνο μου

από δυσπιστία 

πάντα θ'απορώ 

πώς με ξετρύπωσε

πάντα θα κοιτάζω τη στοίβα με τ'άπλυτα που μικραίνει

τα σαββατοκύριακα αμήχανα

και πάντα θα είμαι λυπημένη τις Κυριακές

θα κοιτάω τα αμέτρητα προφίλ της

που είδα το σαββατόβραδο μέσα σε τόσους φωτισμούς

δίπλα σε τόσα πρόσωπα

θα μετράω τα τινάγματα που κάναν οι γροθιές της πριν κοιμηθεί

τους ήχους που βγήκαν απ'τα σπλάχνα της

θα φοβάμαι,Άννα,κυρίως θα φοβάμαι,

όπως όλοι οι μικροί αδύναμοι απαρηγόρητοι άνθρωποι 

περίπου τα πάντα

κι έτσι απαρηγόρητη και φοβισμένη

θα λέω πως την αγαπώ

Και στην απόλυτη επικράτεια της απόλυτης αλήθειας

θα ψεύδομαι απόλυτα

Γιατί πάντα θ'απορώ.

Κυρίως θ'απορώ.

Θα την κοιτώ από μακρυά απ'την απόσταση της εφηβείας μου

ανάμεσα απ'αυτό που ήμουν και τ'άλλο που θα γίνω

με τον εκνευρισμό μιας κουρασμένης δασκάλας 

που προσδοκά συνταξιοδότηση

και την ελπίδα τεθλιμμένου συγγενή του τεθνεώτος
που προσδοκά ανάσταση νεκρών

Ανάμεσα στις δυο εκδοχές θα παραπαίω

χαζεύοντας το ασύλληπτο 

όποτε είναι καθαρός ο ουρανός

Ωδή στη χλωρίνη

Η μυρωδιά της χλωρίνης ηρεμεί την ανήσυχη ψυχή κάθε νοικοκυράς

τώρα και τη δική μου

Το στιβαρό κι αδέκαστό της χέρι το θολό πεδίο των μικροβίων

θα συνθλίψει

Υπόσχεση

Και το πετυχαίνει αυτό η χλωρίνη

όσο μυρίζει η μυρωδιά

όσο πλανιέται πάνω απ'το νεροχύτη

δεν υπάρχουν ερωτήματα για το μέλλον

τα ασφαλιστικά ταμεία ή

τη βρώμικη κυρία 

που βλέπω ξανά και ξανά να περπατάει

δίπλα στη γέφυρα

Δεν αναρωτιέται κανείς

είναι καλοί ή κακοί οι πρόσφυγες

ορίστε επιστρέφουν φαγητά

οι κλέφτες ή οι αστυνόμοι

εγώ δεν αναρωτιέμαι είμαι καλή ή κακή 

που απεχθάνομαι την ανόητη

-κατά τη γνώμη μου-

γειτόνισσα μου τόσο

Που όταν είδα τα μπλε βεβαίως μπαλόνια

"It's a boy!" έξω απ'την πόρτα της

με φαντάστηκα να τα σκάω με βελόνα

και να τα αντικαθιστώ με άλλα

"You're a bitch!"

Ή που προχτές με ενοχλούσαν

τόσο αυτοί οι νεαροί στο μπαρ

που τραγουδούσαν και φώναζαν

και κυρίως γελούσαν τόσο μα τόσο δυνατά

σαν να είχαμε κάνει απο καιρό κράτηση

και κόψει εισιτήριο οι υπόλοιποι 

και στριμωχτήκαμε για την παράσταση

"Κοιτάχτε όλοι το παρεάκι που τα σπάει,

φίλε είμαστε τόσο γαμάτοι"

Γιαυτό λοιπόν

ας λεν οι οικολόγοι

τίποτα δε συγκρίνεται με τη χλωρίνη

κανένα καθαριστικό

όπως αυτοί που ξέρουν
τίποτα δε συγκρίνεται με την ηρωίνη
λένε

κανένα ναρκωτικό