SUN IN MY MOUTH

I will wade out till my thighs
Αre steeped in burning flowers
I will take the sun in my mouth
Αnd leap into the ripe air alive
With closed eyes
To dash against darkness
in the sleeping curves of my body
I shall enter fingers of smooth mastery
With chasteness of seagulls
Will I complete the mystery of my flesh

Προειδοποίηση!!!Ακολουθεί αδόκιμη μετάφραση!!
(Θα βηματίζω ωσπου οι μηροί μου
Nα βυθιστούν σε άνθη φλεγόμενα,
θα παρω τον ήλιο στο στόμα μου
Kαι μ'ενα άλμα θα βρεθώ στον ώριμο αέρα ζωντανός
Με κλειστά μάτια
Να ορμήξω στο σκοτάδι
τις κοιμισμένες καμπύλες του κορμιού μου
θα εξερευνήσω με δάχτυλα απαλά κι επιδέξια
Με την αρετή των γλάρων
Της σάρκας μου το μυστήριο θα ολοκληρώσω)

Κατα καιρούς,ένα κατιτίς που μπορεί να'ναι ένα ποίημα,μια μουσική ή μια εικόνα γίνονται το μότο μου.
Μια μυστι(κιστι)κή εσωτερική πυξίδα που με κάποιον τρόπο (άλλον απ΄τη λογική συνεπαγωγή) με ωθεί στα επόμενα βήματα.
Στο ποίημα αυτό του e.e.cummings με μύησε κάποτε η αγαπημένη μου μινιόν,ανισόρροπη κι αυτιστική ισλανδή φίλη,η Bjork.
Απ'ό,τι είδα λείπουν κάποιοι στίχοι απο το τέλος και ο τιτλος του ειναι WADE κι όχι SUN IN MY MOUTH,αλλά εγώ έτσι το διάβασα κι έτσι μου χρησίμευσε...