Δευτέρα 26 Ιουνίου 2017

Beyond the point of no return

Δεν έχω πού να πάω.
Θα ξημερώσει Δευτέρα αύριο.
Ακούω τις φωνές που μου ζητούν να ξεχάσω.
Βαρέθηκα να προσπαθώ να ξεχάσω.
Ξεχάστηκα και δεν είμαι.
(μια φωνή ψιθύριζε "θυμήσου"κάποτε-πόσο παράξενο...)

Η Βάσω πήρε τηλέφωνο.Η Βάσω που όλα σκατά της πάνε κι όλο παλεύει.
Δεν είναι σαν εμένα λουλού.
Θέλω να πω στην αδερφή μου να έρθει σπίτι,αλλά ντρέπομαι γιατί το σπίτι είναι μπουρδέλο.
Όπως εγώ.Και δεν μπορώ να κάνω τίποτα.
Θα πιω τις μπύρες μου.Και θα καπνίσω.
Θα πάρω,δηλαδή,την καθημερινή μου αγωγή.
Ξανάβαλα το πλυντήριο να πλένει τα ρούχα που βαρέθηκα ν'απλώσω τόσες ώρες.
Τέλειωσε τώρα.Κι αν δεν τ'απλώσω αύριο,θα το ξαναβάλω να τα ξαναπλύνει.
Όσες φορές χρειαστεί.
Κάθε μπύρα τελειώνει πιο γρήγορα απ' αυτήν που προηγήθηκε.
Αυτός είναι ο νόμος.
Κι αυτό θα γίνει επίσης όσες φορές χρειαστεί.