Marco Bertogliatti Ι.

Έχουν περάσει πολλά χρόνια απο τότε που συζητούσα με την Πωλίν για όλα τα σπουδαία θέματα της ζωής με στόμφο κι αληθινή απορία σε μια ιδιόμορφη γερμανική εσπεράντο της κακιάς ώρας με ακατάληπτες προφορές,απ'τη μια γαλλική κι απ'την άλλη ελληνική,αν δε πεταγόταν κι ο Μαρκο που γαμούσε την κουβέντα κι όλη τη φιλότιμη προσπάθεια που καναμε να εκφραστουμε γραμματικώς και συντακτικώς ορθά μ'ένα μπαράζ προτάσεων ιταλικής έμπνευσης και προφοράς κι όλα τα δυνατα συντακτικά και γραμματικά λάθη που θα μπορούσαν να χωρέσουν σε μια πρόταση.
Το ατού του ήταν το λεξιλόγιο. Ήξερε όλες τις λέξεις για όλα τα πράγματα. Αλλά άρθρα,δε βαριέσαι;
Tην πρώτη φορά που τον συνάντησα, εγώ κατέβαινα τις σκάλες κι αυτός τις ανέβαινε,με κοίταξε με τα ελαφρώς γουρλωμένα του μάτια κι αναφώνησε "Madonna!"-άγνωστο γιατί-τον κοίταξα με συγκαταβατική απορία, σαν να ήξερα πως είναι ένας ακίνδυνος τρόφιμος ψυχιατρείου και βγήκα έξω ν'ανάψω ενα τσιγάρο, διερωτώμενη ποιος να'ταν αυτός ο καινούργιος ψυχάκιας.
Τον ξανασυναντησα σ'έναν πολιτιστικό περίπατο με θέμα το Bauhaus στο Βερολίνο.
Η αλήθεια είναι πως ήταν βαρετός ο περίπατος,αλλά έκανα φιλότιμες προσπάθειες
α.Να καταλάβω τι έλεγε η ξεναγός και
β.να καταλάβω τι το ενδιαφέρον υπήρχε στο αρχιτεκτονικό αυτό κίνημα.
Ο Marco στεκόταν κάπου παράμερα με ένα σκούφο και τα μάτια πάντα ελαφρώς γουρλωμένα και που και που μ'έκοβε κι εμένα που προσποιούμουν την καλή κι επιμελή μαθήτρια.
Κάποια στιγμη με πλησίασε και με ρώτησε:
- Το βρίσκεις ενδιαφέρον;
-Χμμ..,είπα,προσπαθώ...
Η αλήθεια είναι ότι είχε πουτσόκρυο και περπατούσαμε απο δω κι απο κει χαζευοντας διάφορα κτίρια που μπορεί να ήταν η επιτομή του πρακτικού,αλλά του ωραίου δεν ήταν.
Το μόνο που σκεφτόμουν με έκπληξη και θαυμασμό είναι ότι υπήρχε απο παλαιότατα αστική υποδομή και σχεδιασμός στο Βερολίνο,τον καιρό που η εννοια πόλη στην Ελλάδα δεν υπήρχε καν.
Και μ'αυτην τη δομή,ποτέ δεν υπήρξε προφανώς.

ένα χερι κι ένα φετιχ και ποιος τη γαμεί την κανονικότητα...

Ενα χέρι που σ'ακουμπάει,όπως περίμενες να σ'ακουμπήσει ένα χέρι.Γίνεται;
Απαλά ακροδάχτυλα. Θες να φωνάξεις: "ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ; "
Όμως συμβαίνει.Συμβαίνει! Γιαυτό,σκάσε!Βουλωσ'το! Πώς το λένε;
΄Αρπαξέ το!