Διάλειμμα για διαφημίσεις

Αντιγράφω πρό-λογο προ-εκλογικής διακήρυξης:
"Ονειρευτήκαμε μια πόλη γοητευτική. Μια πόλη φρέσκια και ανανεωμένη. Ο Χορτιάτης, σαν άγρυπνος φρουρός της περιοχής να στέκει εκεί ψηλά, το Πανόραμα περήφανα να θωρεί τον Θερμαϊκό κόλπο και η Πυλαία να υποδέχεται όλους αυτούς που θα διοχετευτούν στον νέο Δήμο Πυλαίας-Χορτιάτη και θα επιλέξουν αυτό το κομμάτι γης για να μοιραστούμε εικόνες και εμπειρίες"

Θυμάμαι στο φροντιστήριο στη Γ' Λυκείου είχα γράψει μια έκθεση ο πρόλογος της οποίας περιείχε ένα ακατάσχετο λυρικό φόρτε που ξεκινούσε με τη φράση :
"Βρισκόμαστε πια στο λυκόφως του 20ου αιώνα"
(ενώ ο επίλογος είχε αναφορά στο "λυκαυγές του 21ου " -πατενταρισμένο σχήμα δικής μου επινοήσεως που με είχε κατενθουσιάσει κι είχα αποφασίσει να το χρησιμοποιώ σε κάθε έκθεση έκτοτε!) 
Την έκθεση αυτή,η Αγγελική, που ήταν η φιλόλογος,την είχε τοιχοκολλήσει ως πρότυπο προς ανάγνωση στον πίνακα ανακοινώσεων.
Βέβαια,δίπλα στην πρώτη παράγραφο είχε μια κόκκινη αγκύλη με το σχόλιο:

"επικίνδυνοι αυτοερωτικοί λογοτεχνισμοί".

Το σχόλιο ήταν φαρμακερά εύστοχο.
Αισθάνθηκα φοβερή ντροπή όταν το διάβασα, αλλά σε συνδυασμό με το γεγονός πως παρόλαυτά η έκθεση είχε εκτιμηθεί κι ήξερα πως η Αγγελική  με συμπαθούσε, τη θαύμασα και σχεδόν τη λάτρεψα που με ξεσκέπασε μ'αυτον τον τρόπο.
Ήταν μια επίθεση στον ναρκισσισμό μου. Και την ευχαριστήθηκα,παρά το γεγονός πως ήμουν 17 χρονών.

Αφιερωμένο στον σημερινό διαφημιζόμενο υποψήφιο μαζί με την ακόλουθη απορία:
Δεν είναι αυτοκαταστροφικό να θέλει ν'αλλάξουμε σελίδα,όταν πάνω στην τρέχουσα σελίδα είναι αποτυπωμένος ο ίδιος;;;