Πέμπτη 5 Αυγούστου 2010

Το ίδιο μέταλλο

Το ίδιο (πολύτιμο) μέταλλο στη φωνή μου φαίνεται πως ειχαν αυτές οι δυο μικρόσωμες γυναίκες,που η ζωή τους ξεκίνησε μέσα στην απόλυτη φτώχεια, με μια κάποια θητεία κι οι δυο στο τσίρκο,η μια λόγω πατρός κι η άλλη λόγω συζύγου.
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως και τις δυο θα τις αποκαλέσαν "πουτάνες",οι εκπρόσωποι των χρηστών ηθών.
Συνυπήρξαν στον κόσμο.Δεν ξέρω αν γνωριζε η μια την υπαρξη της άλλης.
Η μία έζησε στην Ελλάδα κι η άλλη στη Γαλλία.
Οι φωνές τους πάλλονται απ' την ωμή τους δύναμη,έχουν τη φωνή των ανθρώπων που δεν έζησαν τη ζωή τους ακαδημαικά,έχουν τη φωνή των ανθρώπων που παλέψαν,φώναξαν, έβρισαν,έκλαψαν,μαλλιοτραβήχτηκαν,τσάκισαν και τσακίστηκαν,γιαυτό,όπου σπάει αυτή η φωνή,θες σχεδόν να βάλεις τα κλάματα...


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου