"Φαίδρα"
Καθόμαστε στο μπαρ και παραγγέλνουμε.
Ο Λεωνίδας παίζει Χατζηδάκι και δη κάτι απ'τα "Λειτουργικά".
Μας ενημερώνει ότι πέθανε η Φλέρυ.
Κι έπειτα,μετά απο κάποιο πένθος,
δεν ξέρω πως, η συζήτηση εκτρέπεται στη Νικολακοπούλου.
Ο Λεωνίδας ισχυρίζεται πως ειναι ο "Καρβέλας του έντεχνου".
Εγώ εξανίσταμαι!
Είναι μια φοβερή κουβέντα, με επιχειρήματα επιπέδου διαφωνίας ενός Παοκτσή κι ενός Ολυμπιακού.
Δηλαδή ενός a priori θετικά κι ενός a priori αρνητικά διακείμενου...
Προ εβδομάδας,ο Φωτης ισχυρίζεται περίπου το ίδιο.
Δεν το είπε έτσι,αλλά τώρα θυμήθηκα την κουβέντα με τον Λεωνίδα, και πιστεύω πως εννοούσαν το ίδιο...
Και μπορεί να'χουν και δίκιο, μπορεί όπου τη βολεύει τη Νικολακοπούλου να καταφεύγει στην ομοιοκαταληξία ,στην ευκολία της ομοιοκαταληξίας δηλαδή, αλλά αυτό το "μωρό" απ'το ηφαίστειο, εμένα μου την αθωώνει αυτήν την παλιο-Λίνα,ρε γαμώτο...
Καθόμαστε στο μπαρ και παραγγέλνουμε.
Ο Λεωνίδας παίζει Χατζηδάκι και δη κάτι απ'τα "Λειτουργικά".
Μας ενημερώνει ότι πέθανε η Φλέρυ.
Κι έπειτα,μετά απο κάποιο πένθος,
δεν ξέρω πως, η συζήτηση εκτρέπεται στη Νικολακοπούλου.
Ο Λεωνίδας ισχυρίζεται πως ειναι ο "Καρβέλας του έντεχνου".
Εγώ εξανίσταμαι!
Είναι μια φοβερή κουβέντα, με επιχειρήματα επιπέδου διαφωνίας ενός Παοκτσή κι ενός Ολυμπιακού.
Δηλαδή ενός a priori θετικά κι ενός a priori αρνητικά διακείμενου...
Προ εβδομάδας,ο Φωτης ισχυρίζεται περίπου το ίδιο.
Δεν το είπε έτσι,αλλά τώρα θυμήθηκα την κουβέντα με τον Λεωνίδα, και πιστεύω πως εννοούσαν το ίδιο...
Και μπορεί να'χουν και δίκιο, μπορεί όπου τη βολεύει τη Νικολακοπούλου να καταφεύγει στην ομοιοκαταληξία ,στην ευκολία της ομοιοκαταληξίας δηλαδή, αλλά αυτό το "μωρό" απ'το ηφαίστειο, εμένα μου την αθωώνει αυτήν την παλιο-Λίνα,ρε γαμώτο...
Για μενα πάντως η Λίνα Νικολακοπούλου είναι αυτή που με έβαλε σε "μια κιβωτό που τρέχει με εκατό" με καύσιμα απ το "βενζινάδικο που 'χα στα σύννεφα" και βρήκα "μιαν έξοδο κινδύνου". Με τη Λίνα συμφιλιώθηκα με το "μωρο" που κουβαλάω μέσα μου και παίζει ακόμα με "παιχνίδια παιδικά". Κοιμήθηκα "στο πάτωμα" ή "κυνηγώντας το κομμένο ντεπόν στο σεντόνι", "παραδέχτηκα και ζωή και θάνατο" και ομολόγησα "γερνάω μαμά". Κι αν ακόμα "τα βράδια μου τα εργένικα" "λερώνω τα φιλιά με σκουριασμένα χείλη", ξέρω το εξής απλό:"τελικά η ζωή τρία γράμματα". Και στην τελική "σ' όποιον αρέσουμε, για τους άλλους δε θα μπορέσουμε"!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτά τα λες,διότι έχει πλεξει το εγκώμιο του ονόματός σου η Λίνα σε ομώνυμο σίριαλ,αγαπητή μου Α.!!
ΑπάντησηΔιαγραφή