Το ρετρο του καλοκαιριού-Παρτ Του

Ουτε που θυμαμαι ποιο ήταν το καλοκαιρι στη Σάρτη.
Το 95? Ήταν όλο οι διακοπες μας;
Δε θυμαμαι. Ποιο καλοκαίρι καθομασταν στο "αιθριο" εγω,ο Παναγιωτης,ο Αναστασης και η Λίνα κι ενω οι τρεις πρώτοι συζητουσαμε με γνησιο φιλοσοφικό παθος τα αίτια της εγκληματικότητας,η Λίνα έπαιζε την αμερικανα χαζογκόμενα κι όταν τη ρωτησαμε τι πιστευει,απαντησε: "εγω,βασικά,πιστευω οτι το εγκλημα είναι κακο."
Ή ποια καλοκαίρια περασαμε στην Αιγλη,παρακολουθώντας αφιερωματα της Παραλλαξης;
Πότε ειδαμε τον "εραστη της κομμώτριας"; Ποια χρονια να'ταν;
Καθόμασταν στο μπαλκονακι πάντως.Και με δυο μπυρες την ακουγαμε.
Πρεπει να'ταν πριν το 98.
Η πολη άδειαζε απ'τον Ιουλιο...Και δεν μου είχαν κλέψει ακόμη το μηχανάκι...
Και ποιο καλοκαιρι πηγαινα καθε βράδυ στο σπίτι της Στέλλας;
Ποιο καλοκαιρι ειχαμε δει την "ωραια καβγατζου";
Ποτε πηγαμε στη Χιο πρώτη φορά;
Το βεβαιο ειναι ότι το 96 πηγαμε στην Αμοργο.
Ο Παναγιωτης ειχε παρει μαζί του το "εφτα φορες στην Αμοργο" της Κριστης Στασινοπούλου,που εμενα προσωπικά μου φανηκε μια μαλακία και μιση,μια εξόχως ατεχνη προσπάθεια,είχα εκνευριστει κι απορούσα πως σκατα εκδίδονται τετοιες μαλακίες,ενώ ο Παναγιώτης μου έλεγε ότι ειμαι ισοπεδωτική,φυσικά μονο και μόνο για να με διαολίσει και να πω κι άλλα-πολύ το απολάμβανε όταν γινόμουν αυστηρή!" Τα παραλές,βρε Κατερινούλα"μου έλεγε,έτοιμος να σκάσει στα γέλια κι εγω τον ανταμειβα με μια καινουργια ισοπεδωτική επιχειρηματολογία ωστε να σκάσει όντως στα γέλια.
Στην Αμοργό ειχαμε περίεργες στιγμές,μερικές πολύ ωραίες΄,όπως όταν σταματήσαμε στη μέση της διαδρομής απο τα Κατάπολα στην Αιγιάλη με τα άθλια μηχανάκια που μας ειχαν νοικιάσει-Chaly τα λέγανε,απολύτως ατομικά,ένα ο καθένας, και παίρναν μπρος μονο με μανιβέλλα.
Ήταν βράδυ χωρίς φεγγαρι στη μέση του πουθενά και τα αστερια ήταν πανω ακριβώς απ'τα κεφάλια μας,έλεγες,αλήθεια θα απλώσω το χέρι και θα πιασω ένα τουλάχιστον...
"Η φοβερή του ευφυία,χωρίς ίχνος συναισθήματος":ο Νίκος,με σημαία το συναίσθημα που μου φαινόταν τέλεια σκηνοθετημένος.Αν ήταν απλως εγκεφαλικός θα τον προσεγγιζα,αν ήταν συναισθηματικός πολύ περισσότερο.Αλλά μου φαινόταν απλώς προσχηματικός.Ολωσδιολου χωρίς υπόσταση αληθινη.
Ο Παναγιώτης κάτι είχε σ'αυτες τις διακοπες...Δεν ήταν στα καλά του στα σίγουρα...
Η "Βεγγερα" που έπαιζε το "μπλε" του Πράισνερ.Ο Μιχάλης(;)που ηταν ο ιδιοκτητης της.
Εγω,ο Πέτρος κι ο Βασίλης,τύφλα οι τρεις μας ένα βράδυ.
Εγω πιο τύφλα.Διάταξη "συρτακι",χέρια στους ώμους κι επιστροφή στο δωματιο που μεναμε κρυφά εξι ενώ στην κυρα-Ουρανία ειπαμε πως ειμαστε τρεις!!!(Μας ανακαλυψε,φυσικά,αργότερα)
Το ένα κρεββάτι μας που έσπασε την ώρα που κορυφωναν τις σεξουαλικες τους περιπτύξεις οι διπλανοι!Στο "ααααα" των διπλανων σπαει το δικό μας κρεββατι!
Το συμπαν τελικά συνωμοτει...
"Το απέραντο γαλάζιο".
Η Τίνα η σερβιτόρα με τις σπουδες στη Γαλλία που μιλούσε με τον Παναγιώτη και το Νικο για τη "δουρεια τυρόπιτα"της Δημουλά.
Νομίζω ο στιχος που τους ένωσε ήταν: "κι εσυ,τι γυρευες εκεί μ'αυτη τη δούρεια τυρόπιτα στο χέρι;"
1996.Ήμασταν 20 και κουβαλουσαμε βαρειες αποσκευες για την ηλικία μας.
Να 'μασταν αλήθεια τόσο βλαμμένοι;
Ή μας γοητευε η ιδέα του να κουβαλουμε αυτό το βάρος;
Δεν ξερω...