2007

Ένα καλοκαίρι γεμάτο μπύρες/ίσως υπερβολικά πολλές σε ημερήσια διάταξη.
Γεμάτο ακούσιες κι εκούσιες συνευρέσεις.
Γεμάτο υποσχέσεις μιας εκ νέου αθωότητας.
Ή ίσως το χρονικό ενός συντελεσμένου συμβιβασμού.
Κρατώντας την αναπνοή μου ή βρίζοντας...
Ένα καλοκαίρι επίγνωσης και διονυσιακής αγνωσίας.
Να 'ναι καλά η Μαρία,απ'την Αθήνα.
Μου έδωσε το ακριβές του στίγμα,χωρίς να το ξέρει...
Παραξενο καλοκαίρι.
Πρώτα Βερολίνο μετά απο πολλά χρόνια τον Ιούνιο κι έπειτα Γκαίτεμποργκ,βροχή και μεθυσμένοι σκανδιναβοι/στη στάση του λεωφορείου τρεις η ώρα ξημέρωνε/παραξενο/πριν απο αυτό η καημενη η Μαρία με σήκωνε απ'τα γρασίδια λιώμα να πάρουμε το λεωφορείο απ΄το Friedrichshain για Prenzlauerberg/παραήπια μαυρες μπύρες/Koestrizer νομίζω,αλλά δε μ'ένοιαζε καθόλου/καημένη Μαρία μου,συγνώμη,δε σε πείραζε και πολύ/ένα κράμα χαράς και πικρής νοσταλγίας/με κουβάλησες σχεδόν,αλλά ήταν τόσο καλά στη Boxhagenet Strasse που μιλούσα πάλι γερμανικά κι έλεγα πως η Κυριακή είναι μια παγκοσμίως αναγνωρίσιμη μέρα -η θλίψη ένεκα...
Μετά απ'το Γκαιτεμποργκ πηρα λεωφορείο πάλι για το Βερολίνο,αφού περάσαμε τη γέφυρα κι αφού ανεβήκαμε στο καράβι,πάλι βρέθηκα το ξημέρωμα στο Βερολίνο και πάλι σκέφτηκα τα "φτερα του έρωτα" και γύρισα πισω κι έπειτα στο Γυθειο το γυμνο μας νυχτερινο μπάνιο με τον Παναγιώτη και τη Χριστίνα και πάντα οι Βeirut με το elephant gun.
Αυτό ήταν το soundtrack εκείνου του καλοκαιριού,με μια εσάνς θλίψης κι ορμής και νοσταλγίας...