Η κόρη της μάνας που'χει ανύπαντρη κόρη της παντρειάς

Πιστεύεις κάποια στιγμή πως η μάνα-μητέρα-μαμά το πήρε απόφαση πως η ζωή που σχεδίαζε για την κόρη της,δεν είναι η ζωή που διάλεξε για τον εαυτό της η κόρη αυτοπροσώπως.
Αυτό γιατί μετά απο μια προηγηθείσα,μακρά και υπερενταντική περίοδο μίρλας αποτελουμενης εξ ευθέων προτροπων,αναθεμάτων,τρομοκρατικών παραθέσεων εικόνων μελλοντικής μοναξιάς και καταστροφής κι ακόμη απο συνεχείς συγκρίσεις με "καπάτσες" ομόφυλες συνομήλικες προς παραδειγματισμό,
απόπειρες προξενιού κ.α.,η μάνα-θύελλα κοπάζει...

Για ένα διάστημα,συντονισμένη με την προηγούμενη κατάσταση,αλλά καταφανώς αποδυναμωμένη,συνεχίζει πιο αραιά και με λιγότερη δριμύτητα τις ευθείες αναφορές στο θέμα της παντρειάς,αρχίζοντας παραλλήλως σιγά-σιγά τις εκπτωσεις στα προσόντα των φανταστικών γαμπρών-του-μπη.
Εγώ τη δικιά μου έρμη μάνα,σ'εκείνη τη φάση, την έθεσα μπροστά στο σενάριο-δίλημμα της διεκδίκησης μου απο έναν σκουπιδιάρη κι έναν ψαροπώλη της λαικής.
Έτσι,χάριν πειραματικής ψυχολογίας που λεει ο λόγος...
Ήταν έτοιμη-παρά το πρόσκαιρο σοκ που εκδηλώθηκε με άνοιγμα του στόματος και γούρλωμα των ματιών -ν'αποδεχτεί κι αυτήν ακόμη τη μοίρα για την πριγκηπέσσα κορούλα της,για την οποία προ ολίγων ετών κανείς δεν ήταν αρκετά καλός,εφόσον δεν ήταν αψηλός,αθλητικός,αρρενωπός μα και γλυκομίλητος συνάμα,μορφωμένος,ευκατάστατος,απο καλή οικογένεια, πανέξυπνος, σεμνός, προσγειωμένος μα και οραματιστής, πλακατζής, αλλά και μετρημένος στα λόγια, μεγαλοπρεπής και γενναιόδωρος, αλλά όχι και σπάταλος, εργατικός και τίμιος,αλλά όχι και μαλάκας,γοητευτικός,αλλά βράχος πίστεως, κοκ...
Όταν περάσει κι αυτό το στάδιο,άνευ αποτελέσματος(τα σταδια αυτά,περιττό να το πω,δε διαρκουν μέρες,ούτε βδομάδες και μήνες,αλλά 3-4 χρόνια το καθένα)φτάνουμε στο επόμενο.

Τότε,οι αναφορές στο επίμαχο ζήτημα αραιώνουν και μάλλον έχουν έναν τονωτικό χαρακτήρα-κατα το δοκουν της μάνας πάντα-για την αυτοπεποίθηση της κόρης.
"Εσύ νά'σαι καλά!"/"τον καλύτερο θα πάρεις"/"δεν ανησυχώ,ξέρεις εσύ" και άλλα τέτοια παρόμοια.
Είναι προφανές πως στο στάδιο αυτό η μάνα:
α.υποψιάζεται πως μπορεί να φέρει ευθύνη για την ανύπανδρο κατάσταση της κόρης γιατί ακολούθησε λάθος τακτική("λες αντιδραστικά το παιδί στο λεγε-λεγε να μην παντρευεται;")κι αποφασίζει να το παίξει φιλελευθερη για καλύτερα αποτελέσματα
β.Έρχεται αντιμέτωπη με το ενδεχόμενο η κόρη να έχασε ήδη το τραίνο, οπότε επικρατεί η προστατευτική-παρηγορητική της ιδιότητα
Γινεται δε ιδιαιτέρως διακριτική και σε άμεση επαφή με την κόρη μόνο πλαγίως ρωτά πράγματα του στυλ, "ποιοι ήσασταν εκεί;"με την ελπίδα να ακούσει ένα καινούργιο αρσενικό έντρυ στη σύνθεση της παρέας,ή άμα σε πετυχει με κανα φίλο για καφέ,η χαρά της δεν κρύβεται,δεν πα να'ναι gay,παντρεμένος με 10 παιδιά ή παιδικός σου φίλος απο τα 3,η μάνα αναπτερώνεται και οι ελπίδες της λάμπουν στις κόρες των ματιών της,προσδίδοντάς του μια ιδιαίτερη σπιρτάδα.
Αυτά τα απ'έξω-απ'έξω στο τετ-α-τετ μάνας-κόρης,είπαμε,αλλά η αλήθεια είναι πως εντός της φλέγεται η μάνα,η καημένη κι έτσι με μεγάλη προσπάθεια,φαίνεται,παραμένει διακριτική,αλλά αλίμονο αν σε πετύχει με καναν σύμμαχο στον πόνο της,βλέπε μανα φίλης επίσης ανύπαντρης κόρης της παντρειάς!
Βλέποντας τα βοώντα συναισθήματά της να καθρεφτίζονται σε συμμαχικα
κι ομοιοπαθη ματια,ο φιμωμένος χείμαρρος των πρωτογενών της παρορμήσεων,βλέπει μια οπή διαφυγής και τότε ξεσπάει ορμητικά και σπάει το φράγμα της comme il faut σιωπής!
Μπορεί επιτέλους-έστω για λίγο!- να εκφραστεί ελεύθερα!
"Κοιμάστε,βρε,κοιμάστε!"αρχίζουν ενωμένες σε μια φωνή οι μανάδες,αμέσως μετά την καλημέρα κι όλοι ξέρουμε που αναφέρονται κι έπειτα στρέφονται με πάθος και καημό η μια στην άλλη:
-Τι θα γίνει μ'αυτά τα παιδιά,βρε Όλγα μου;
-Τι να πω βρε Λίτσα,θα σκάσω! Έχω μια γνωστή,δεν ξέρει να μιλάει!Κυριολεκτικά!Δεν ξέρει να μιλαει! Πήρε έέναν..Μα τι έναν! Έενα παλικάαρι!Καλόοος;Όχι καλός!Πάγκαλος!Κούκλος!Μηχανικός!Τις προάλλες τον γνώρισα!Θα σκάσω! Οι δικές μας τίποτααα;;"
"Ααααααχ!Κοιμούνται,Όλγα μου,κοιμούνται!
Και να πεις έχουν κανα κουσούρι;;; Τι δεν έχουν;Όλα τα'χουν! Αχ! Θα μας σκάσουν..."
Και μετά εν χορώ απευθύνονται στην κόρη-ακροάτρια:
"Ξυπνήστε,βρε!Ξυπνήστε!"

Το ύστατο στάδιο για τις λιγότερο συντηρητικές, ή τις πιο απελπισμένες μανάδες, ή τις πραγματίστριες, ή αυτές που υπήρξαν επι της ουσίας μίσανδρες(και τη μισή ζωή σου τις θυμάσαι να θαβουν τον πατέρα σου κι όλο τον ανδρικό πληθυσμό επι της γής,πλην αδερφου και ιδίου πατρός) και εν τέλει μπορούν να αντικρύσουν τη ζωή τους με ειλικρίνεια,είναι η προτροπή προς έναν γάμο(μαστίγιο) με άμεσο διαζύγιο(καρότο) στον ορίζοντα,αφού έχει προηγηθεί η τεκνοποίηση.
Αμέ!
"Πάρε εκεί έναν(μαλάκα) να κάνεις ένα παιδί και χωρισέ τον μετά!
Τι σε νοιάζει;"

Σ'αυτό το σημείο παυω ν'ανησυχώ για τον καημό της μάνας που έχει κορη της παντρειας κι αρχίζω ν'ανησυχώ σοβαρά για το μέλλον των ανδρών.
Και μου φαίνεται πως δε θ'αργήσει ο καιρός που τα cult λόγια κάθε ατιμασμένης κι απαρατημένης γκόμενας ελληνικής ταινίας: "τρύγησε τους χυμούς μου και με παρατησε σα στιμμένη λεμονόκουπα" θα κάνουν συντροφιά σε ανδρικά χείλη και θα εκφράζουν αυτό που τους συνέβη με διαβολική ακρίβεια!!