Μακάρι,Μπουτάρη...

Μακάρι,Μπουτάρη,έστω και λίγο κάτι ν'αλλάξεις στην αισθητική αυτής της πόλης.

Εγώ τη Δευτέρα ξύπνησα περιχαρής,πάντως. Δεν είχα καταλάβει πως θα χαιρόμουν.

Την Κυριακή κόντεψα να ξεχάσω να ψηφίσω.

Ήμουν βέβαιη πως η παράδοση καλά θα κρατούσε και θα ξυπνούσα με Γκιουλέκα δήμαρχο.

Η ψήφος μου στο Μπουτάρη δεν ήταν πολιτική,αλλά αισθητική.

Όποιος ζει στη Θεσσαλονικη,μάλλον θα το καταλαβαίνει καλύτερα.

Όποιος άκουγε επι χρόνια την παιδαριώδη όσο κι εμετική φραση "η Θεσσαλονίκη ΜΑΣ" απο τα σαλιωμένα χείλη του Κοσμόπουλου κι έπειτα απο τη νωθρή γλώσσα του Παπαγεωργόπουλου.

Αυτό το "ΜΑΣ" πάντα κολλημένο μετά τη Θεσσαλονίκη,έτσι που να θυμίζει έκθεση δημοτικού απ'τη μια κι απο την άλλη να αποουδετεροποιεί την υπόσταση της πόλης. 

Η Θεσσαλονίκη ΜΑΣ κανει τη γιορτή των αγγέλων,η Θεσσαλονίκη ΜΑΣ εκκλησιάζεται κάθε Κυριακή,η Θεσσαλονίκη ΜΑΣ με την ΤιΒι100,η Θεσσαλονίκη ΜΑΣ με τους βλαχοκυριλέδες της πλατείας Αριστοτέλους,η Θεσσαλονίκη ΜΑΣ με την Αγία Τριάδα "Μπότα-Ανταύγεια-Γυαλί μάσκα",η Θεσσαλονίκη ΜΑΣ  κι η Μακεδονία ΜΑΣ,βοήθειά ΜΑΣ!

Εγώ λοιπον,προσωπικά ομιλώντας-αλλά ξέρω κι άλλους του αυτού σκεπτικού-δεν ψήφισα το μνημόνιο,ούτε τον Γιωργάκη,ούτε τον Κουβέλη ούτε κανέναν άλλον.

Για μένα ήταν σαφές. Είτε ψηφίσεις με αυτό το κριτήριο είτε με τ'άλλο,είτε απέχεις,είτε δεν απέχεις,ό,τι διάολο και να κάνεις,είναι βέβαιο πως θα σε ερμηνεύσουν όπως θέλουν οι γνωστοί μαλάκες όλων των κομμάτων. Θα τους φας στη μάπα και θα μάθεις τι σημαίνει η ψήφος σου ή η αποχή σου απο τηλεοράσεως.

Αυτό που θα μείνει είναι ο δήμαρχος με τον οποίο θα ξημερώσεις.

Γιαυτό,για καθαρά αισθητικούς λόγους ψήφισα Μπουτάρη που τον έβλεπα λιγάκι χλιαρά,μέχρι που βρίστηκε με τον Άνθιμο. Και σκέφτηκα πως μπορεί να έπρεπε να το παίξει μετριοπαθής,αλλά η αποψή του είναι αυτή,κι ας πήγε για εκκλησιασμό για να επιδείξει "καλή διαγωγή",η ουσία είναι πως θεωρεί τον Άνθιμο μουτζαχεντίν.

Δε θα μπορεί να πει "η εκκλησία ΜΑΣ" και να στάζει το στόμα του μέλι και σάλια.

Αυτό και μόνο μου αρκεί.

 Το να μην ακούω απο λιγωμένα χείλη "η Θεσσαλονίκη μας" κι "η εκκλησία μας",προς το παρόν μου αρκεί και μ'ανακουφίζει.

Δεν το περίμενα και χάρηκα,όπως ξέρω πως χάρηκαν,χωρίς κι οι ίδιοι να το περιμένουν, και κάποιοι που την Κυριακή απο άποψη απείχαν.

Κρατάω μικρό καλάθι,αλλά νιώθω πως μέσα μου απροσδόκητα έχει ξυπνήσει μια μικρούτσικη ελπίδα.

Απεξάρτησης της Θεσσαλονίκης.Χωρίς "ΜΑΣ",χόουπφουλυ...