Αθήνα

Μου λείπεις σήμερα.
Ακούς;
Θέλω να σου πω!

Θέλω να σου τα πω όλα.
Έχω να σου πω πράμα.
Ακούς;

Θέλω να σου πω πως ήρθε το καλοκαίρι κι έφυγα εγώ.
Πάλι.

Όλο χάλια ήμασταν τα καλοκαίρια.

Μ'έπαιρνες απ'το γραφείο,εγώ καθόμουν στο μπαλκόνι.Κοντά στο σούρουπο.
Θυμάμαι που μιλούσαμε πέρυσι το καλοκαίρι. Έπινα κάτι-εσύ έπρεπε να δουλέψεις λίγο ακόμα...
Μου είχες στείλει κάποτε ένα μικρό γράμμα-μαζί μ'εκείνο το σιντί που δεν έβρισκα πουθενά κι εσύ κατάφερες να το κατεβάσεις ΜΕ εξώφυλλο-που τέλειωνε με τόση πίκρα.
Με την πίκρα σου της Αθήνας τον Αύγουστο...

Την Κυριακή κατέβασα τα στόρια το βράδυ εντελώς.Δεν έμπαινε ακτίνα.

Μετά έκλεισα και την πόρτα της κρεββατοκάμαρας.

Πίσσα σκοτάδι.

Την κλείδωσα κιόλας για να ασφαλίσω το σκότος ίσως κι όταν ξάπλωσα σκέφτηκα:
" Έτσι να'σαι τώρα;

   Έτσι νά'ναι; 

   Να'ναι έτσι; "

Κοιμήθηκα χωρίς όνειρα.

Πάλι.

Το νερό στο ποτήρι σου έχει εξατμιστεί όλο.
Προσπάθησα να κλέψω λίγο,να κερδίσω χρόνο,το σκέπασα με κάτι,

αλλά παρόλαυτά εξατμίστηκε.
Τώρα;
Τι;